|
KONSERWANTY
|
Konserwowanie żywności pochodzenia roślinnego i zwierzęcego zapewniało niegdyś przetrwanie człowiekowi i jego udomowionym zwierzętom. Obecne metody konserwacji zmniejszają marnotrawstwo, ułatwiają walkę z głodem, obniżają ceny i zwiększają bezpieczeństwo żywienia. Środek konserwujący jest związkiem chemicznym, który dodany do żywności zapobiega jej psuciu się lub opóźnia ten proces. Głównymi sprawcami psucia się produktów są różne drobnoustroje, takie jak bakterie, grzyby i drożdże. Jednak nie każda zmiana wywołana tymi drobnoustrojami prowadzi do psucia się żywności, a niektóre mogą być pożyteczne - na przykład fermentacja kwasu mlekowego w salami, procesy fermentacyjne podczas kiszenia kapusty i ogórków. Należą tu też procesy znane w produkcji wina i serów, prowadzące w czasie fermentacji i dojrzewania do wytwarzania przyjemnych substancji zapachowych. Bardzo łatwo stracić kontrolę nad pożytecznymi procesami wywołanymi przez drobnoustroje. Pleśń Aspergillus wytwarza niezwykle szkodliwe alfatoksyny. Żywności skażonej tym drobnoustrojem nie wolno spożywać, gdyż toksyny te mogą uszkodzić wątrobę i system nerwowy, są też podejrzane o kancerogenność. Żaden konserwant nie działa w identyczny sposób na wszystkie mikroorganizmy. Większość konserwantów działa na drożdże i grzyby, jedynie E 210 i jego sole (E 211-213) oraz E 214 i E 215 chronią również przed bakteriami. Często istnieje więc konieczność zastosowania jednorazowo więcej niż jednego środka konserwującego. Trzeba wówczas zmniejszyć stężenie każdego z dodatków - w przypadku dwóch dwukrotnie, a trzech trzykrotnie. W przeciwieństwie do antybiotyków, na które bakterie się uodparniają, stosowanie konserwantów nie wywołuje tego zjawiska. |
